Trudni klienci czyli jak nie dać się trafić przez szlag

Jak w każdej robocie z ludźmi, trafiasz na sympatycznych, normalnych, upierdliwców i skończonych idiotów. Nie chcę wyjść na szowinistę, ale to baby są najgorsze. Dziś się trafiła "matematyczka", która poplątała się w zawiłościach naszego menu. Zamówiła 2x montaditos jedne i 2 x montaditos drugie i jeszcze raz montaditos trzecie. Dostała zgodnie z tym co jest wyjasnione w naszym menu 10 malych kanapeczek porque una pocion lleva dos unidades, czyli jedna porcja zawiera dwie jednostki. Rozumiem, że ktoś może mieć problem z kumaniem, że dla nas 2 x coś tam to dwa razy porcja a nie dwie jednostki składowe tej porcji. Pani nijak nie dało się tego przetłumaczyć i zaczęła komentarze w stylu u nas w Hiszpanii 2+2=4. Żeby jeszcze spisać protokół rozbieżności, ok zaszła pomyłka, nie zgdaliśmy sie, bariera językowa, ale no te preocupes. Niestety trafiła się osoba z koszmarnego gatunku glupio-mądrych. Nie wystarcza jej jej własna głupota musi się nią podzielić z innymi, ba narzucić ją.

Mimo naszej maksymalnie asertywnej postawy udalo się jej wku..ć mnie i resztę załogi na maksa. Drążyła temat wymagając bym przyznał jej rację choć bez gwałtu na zdrowym rozsądku zrobić się tego nie dało. Nie jestem jednak gwałcicielem. Baba poszła, tyle naszego, że obyło się bez awantury, jeno ciśnienie skoczyło ciutkę ponad normę.

O awanturze z inną babką także w wieku okołopokwitaniowym - tak czterdziestoparoletnią opisywałem już wcześniej. Trafisz na kogoś kto jest zdeterminowany Cię wkur.... I niemal zawsze jej się to udaje, bo Dalajlamów czy inszych Ghandich na świecie już niewielu. Typowy wnerw jest wtedy gdy ktoś Cię popędza choć widzi, że oprócz niego zasiadło w tej samej chwiili na krzesełkach jeszcze paru innych klientów. Stereotyp jakoby Hiszpanie byli jednym z najbardziej wyluzowanych narodów świata nie znajduje potwierdzenia. Jeśli wierzyć opowieściom, prawdziwie na luzie są mieszkańcy Antypodów i Amerykanie - Ci nieliczni z tamtych stron co mnie odwiedzili faktycznie tacy byli. Po tym niemal roku w Hiszpanii nie odnoszę wrażenia by Polacy byli bardziej spięci i podatni na wkurw niż Espanioles. Na pewno nie Ci w Hiszpanii :D.

Jak narzekamy na Polskę i Polaków to przynajmniej nie zwalajmy wszystkiego na klimat. Czy Kanadyjczycy chodzą osowiali i smutni?

A co do Hiszpanii, wiadomo i słońce i palmy, ni nawet morze gorące nie pomoże jak bezrobocie 20% i de la crisis tambien. Mimo wszystko pieniaczy, ludzi którzy mają problem niezależnie od dnia i godziny jest niewielu. Jakość naszej obsługi nie zawsze jest super, ale wakacyjny charkater naszej knajpy pomaga nam robić dobrą minę przed co bardziej wymagającymi konsumentami naszych specjałów.

Z rodakami nie mieliśmy jak dotąd żadnych problemów, z większością miło jest pogadać. Trafiła się tylko jedna osóbka, pewna kobieta mniej więcej 50 letnia (znowu baba i znowu ten wiek...), która przyszła do nas coś wypić pogadać. Rozstaliśmy się z uśmiechem, życzliśmy sobie powodzenia. Później ta sama "pani" obsmarowała nas na internetowym hiszpańskim forum, że jesteśmy syf i malaria. Kiedy próbowaliśmy się kulturalnie bronić jej zaciekłość tylko przybrała na sile, a lista zarzutów wprawiła nas w prawdziwe osłupienie. Nie jestem "sekatorem" i nie zakładam z góry, że Polacy za granicą to podłe dwulicowe szuje. Jak wszędzie są ludzie lepsi i gorsi, a ta kobieta to ta mniej przyjemna część polskiej emigranckiej rzeczywistości. Na całe szczeście i przekonuję się o tym nieustannie to tylko margines zachowań, a stereotypy o polskim powszechnym zagranicznym zbydlęceniu to coś co się w żadnym razie nie potwierdza.

I tym optymistycznym akcentem...